ροκοκέφαλο

το, Ν

το πάνω μέρος τής ρόκας που, συνήθως, φέρει διχάλα και στο οποίο στερεώνεται το μαλλί για γνέσιμο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ρόκα + κεφάλι].